Enkele dagen geleden sprak ik Melanie weer. Ongeveer een jaar geleden had ze me een prachtige mail gestuurd met daarin hoe ze haar sociale angsten en depressieve gevoelens had overwonnen. Nu, bijna een jaar later loopt ze een leuke stage, heeft leuke collega’s en geniet steeds meer van haar leven. Lees hieronder haar inspirerende verhaal!
Hallo, ik ben Melanie 19 jaar. Het is nu winter 29 Januari 2013 om precies te zijn. Het is koud buiten, ik kom de deur zelden nog uit, alleen om naar mijn vriend Dennis te gaan. Hij begrijpt me tenminste, althans dat gevoel heb ik. De laatste tijd zit ik niet lekker in mijn vel, ik voel me vaak alleen en down. Op zo een moment kan ik zo deprimerend zijn dat ik niet eens meer zin heb om te leven. Goede vraag, waarom leef ik eigenlijk? Om me elke dag klote en alleen te voelen? Nee toch?. Ach niemand geeft antwoord, alleen een stem in mij zegt. Je hebt een kut leven en niemand geeft om je, wat doe jij hier nog?
Vandaag heb ik een beslissing gemaakt die hopelijk heel goed uit gaan pakken, ik heb besloten het programma sociale vrijheid te starten van Florian Hiele. Het programma duurt ongeveer 6 maanden en is via internet lekker in me comfort zone, althans dat dacht ik. Ik heb besloten dat vanaf vandaag alles beter moet gaan en ik ga al mijn negatieve gedachtes blokkeren.
Na een tijdje bezig te zijn met de cursus ben ik er achter gekomen dat mijn angsten afkomstig zijn van mijn verleden. Vroeger als ik als kind begon te huilen of boos was werd tegen mij gezegd, stop met huilen en hou op met boos zijn. Daar door ben ik mijn emoties gaan blokkeren. En nu ineens komen al die emoties eruit die al die tijd in mij hebben gezeten. De tranen rollen over mijn wangen en ik voel me nog depressiever. Het positieve wat ik eruit haal is dat ik nu tenminste weet waar het vandaan komt.
Nog een stapje verder, ben nog een stapje verder gekomen in het onderzoeken waar mijn depressiviteit vandaan komt. Mijn broertje had vroeger allerlei problemen, hij keek scheel, had flaporen en kon ook niet goed articuleren en had problemen op sociaal vlak. Daar door had ik het gevoel dat ik een perfect kind moest zijn, zodat het niet nog erger voor mijn ouders moest zijn. Ik kropte nog meer emoties op. Ik leek wel een robot, maar van binnen ging ik steeds verder stuk van de pijn, die er later uit dreigde te komen.
Mijn eerste uitdaging was, mijn moeder vertellen waarom ik zo een last heb van emoties tonen en voelen. Ze reageerde met oh, nou dan hebben we dat toen helemaal verkeerd aangepakt. Sorry daarvoor. Ondanks dat het antwoord me tegenviel accepteerde ik het en kon ik haar en me vader ervoor vergeven.
Zo vliegen er maanden voorbij ene dag voel ik me goed en andere dag wat minder. Maar sinds 1 maand voel ik me weer helemaal goed, bijna weer helemaal mezelf, maar ik ben er nog niet ik ga nog veel groeien en beter en positiever in het leven staan.
Mijn tweede uitdaging was om tegen Dennis te zeggen dat ik met het programma ben gestart. Hij reageerde goed en was blij dat ik me issues ging aanpakken. Heb ook gemerkt dat ondertussen dat ik met het programma bezig was dat we steeds meer opener naar elkaar werden. En nu zelfs over alles kunnen praten. Wauw! Ben zo blij dat ik me grootste angsten ben aangegaan!
Ik ben zo opgelucht ik kan eindelijk weer lachen en van uitjes en gezelligheid genieten, dit was het moment waar ik al zo lang naar opzoek was. Ik voel me sterk en heb weer het gevoel dat ik de hele wereld aankan! Een gevoel wat ik lange tijd niet gevoeld heb.
Vandaag is het 4 juni 2013 en schrijf ik dit verhaal met een lach op me gezicht. Ik heb heel veel geleerd van het programma, heb geleerd hoe ik mijn emoties onder controle kan houden, heb geleerd waarom ik voel wat ik voel, heb geleerd het te accepteren wat ik voel en het niet langer weg te stoppen. Verder heb ik ook geleerd de rust in mezelf terug te vinden, de mensen die mijn pijn hebben gedaan vergeven. Ik heb mezelf geaccepteerd om wie ik ben, en ik ben blij met wie ik ben!
Ik heb de laatste 4 maanden heel veel geleerd en heel veel overwonnen voor mij zelf maar ik ga verder en ik ga nog meer genieten van het leven, het feit dat ik besta is namelijk reden genoeg om er helemaal te mogen zijn.
Heb de laatste tijd heel veel tijd voor mezelf genomen en kan mezelf nu geven wat ik nodig heb, zonder dat ik daar andere mensen voor nodig heb, ik kan nu een voorbeeld voor anderen zijn. Ben nu een stuk rustiger van binnen kan de gebeurtenissen in mijn leven nu beter een plekje geven i.p.v. dat dagen over te zitten en liggen malen.
Natuurlijk ben ik er nog niet helemaal, ik ga steeds meer uitdagingen aan en ga ze niet meer zo snel uit de weg.
DE TOEKOMST.
Ik ben van plan om eind dit jaar in November om precies te zijn een jaar te gaan reizen en werken in Australië met Dennis.
Dit bericht heeft 0 reacties