Monique – 54 jaar – Hoogleraar

Monique kwam uit een laagopgeleid volksgezin. Vanaf jongs af aan had ze al door dat ze slimmer was dan haar ouders en moest al vrij snel voor hen zorgen. Ook al was ze heel slim, ze had ook haar eigen uitdagingen. Vanaf vrij jong ervaarde ze angsten (voor vliegen, buiten zijn, spiegels), paniekaanvallen en schaamde zich voor haar familie die laag ontwikkeld was.

Na 30 jaar van zelfonderzoek, drie intensieve (cognitieve) psychologische begeleidingen en het lezen van vele boeken kwam ze enkele weken geleden bij mij aan. Ze beschreef haar problematiek en ook het pad ernaartoe.

Eerlijk gezegd vond ik het al heel knap hoe ze was om gegaan met al de uitdagingen die voor haar lagen. Ze had stappen in haar leven gemaakt waarvan haar ouders nooit hadden durven dromen. Sterker nog, wat zij voor elkaar heeft gekregen, voelt voor haar ouders nog steeds onwerkelijk.

In de uitgebreide intake werden mij een aantal dingen al snel duidelijk. Er ontbrak een werkelijke verbinding, erkenning en acceptatie vanuit het denken naar het gevoel toe. Het ontbreken hiervan zorgde ervoor dat er een innerlijke strijd gaande was in haar lichaam.

Tijdens de twee coachingsgesprekken die wij hebben gevoerd ging zij inzien dat zij delen in haar zelf ervaarde waar zij zich nog voor schaamde. Deze delen kwamen juist in deze tijd naar boven omdat haar verleden en heden met elkaar verenigd werden tijdens een belangrijke publiekslezing rondom haar promotie. Haar familie zou namelijk aanwezig zijn tijdens deze presentatie.

Gedurende de coachingsgesprekken heb ik haar uitgenodigd om een aantal dingen te verwerken en anders te zien, namelijk:

• De behoefte om voor haar ouders te zorgen los te laten. Ze moest dit overdragen aan iemand anders of het hen zelf laten uitzoeken. Haar angst was dat ze dan wellicht niet eens bij de presentatie aanwezig zouden zijn, omdat ze het dan niet konden vinden. Echter had ze haar energie nodig voor haar zelf en moest ze deze zorgen omzetten van zorgen voor anderen, naar zorgen voor haar zelf.
• Het accepteren van haar verleden en vooral waar ze vandaan kwam. Ze moest het stuk schaamte doorbreken om tijdens de presentatie volledig zichzelf te kunnen zijn. Al zou ze met dit deel geen vrede sluiten, zou ze bang zijn dat mensen haar hiervoor zouden bekritiseren. Deze bekritisering zou haar doen verzwakken tijdens het geven van de presentatie en dat zou zonde zijn.
• Inzien dat ze er niet alleen voor haarzelf stond, maar ook voor de duizenden mensen die baat gaan hebben van de resultaten van haar onderzoeken. Hierdoor sprak ze niet alleen vanuit haarzelf, maar was ze ook een stem voor deze groep.
• Inzien dat de presentatie zelf en het resultaat van de presentatie irrelevant was. Ze had jarenlang onderzoeken gedaan welke ook gepubliceerd waren. De promotie die daaruit volgde was hetzelfde als voor een marathonloper die over de finish loopt. De 42 km zaten er al op en zij had het werk al gedaan. De presentatie zelf was de kers op de taart, meer niet. Dit zorgde ervoor dat de lading van deze presentatie minder werd en zij het meer kon zien als een gewone werkdag.
• De presentatie op haar manier geven en niet volgens de verwachtingen van haar collega’s. Hierdoor begreep ze dat ze geen fouten kon maken.
• Inzien dat zij altijd uit de situatie weg kon. Er was niemand die haar verplichte om het te doen en ook al zou dat zo zijn, ze moest zichzelf de ruimte geven om op elk moment weg te kunnen lopen wanneer ze dat zou willen. Dit gaf haar juist het gevoel dat zij in controle was. Dit deed de spanning nog meer verlagen.
• Haar ergste angst onder ogen zien en hierop een antwoord hebben. Dit is heel persoonlijk en vraagt te veel uitleg om in dit artikel uit te leggen.
• Het insluiten van haar gevoel. Merkte ze dat ze paniekerig werd? Dan moest ze daar gehoor aan geven en bewust rust nemen voor bijvoorbeeld een slok water.
• Het begrijpen waarom de paniekgevoelens in haar lichaam aanwezig waren en wat de functie er van was.
• Zichzelf serieus nemen en inzien dat zij het recht had om op het podium te staan en op dat moment niemand anders.

Dit alles heeft ervoor gezorgd dat Monique in staat was haar lezing op een geweldige manier te doen, zonder paniek. Wel ervaarde ze gewone gezonde spanning. Het betekende voor haar een nieuwe fase van haar leven, waarin het gevoel en verstand samen één zijn. Het was geweldig om haar blije stem aan de telefoon te horen!

Herken jij je in het verhaal van Monique of heb je zelf ook last van paniekaanvallen? Kom dan gerust naar de Sociale Vrijheid Groepstraining waarin jij jouw paniekaanvallen leert doorbreken en sociale vrijheid gaat ervaren. Ook kun je ervoor kiezen om een afspraak te maken voor een persoonlijke training.