Vriendschappen zijn een van de belangrijkste sociale ervaringen die we maar kunnen hebben. Naast het hebben van een goede band met een familie zijn vriendschappen zeker de nummer twee als het gaat om sociale contacten. Voor sommige mensen zijn vriendschappen zelfs belangrijker dan de connectie die ze met hun familie hebben.
Vriendschappen geven je de mogelijkheid om een goede reflexie te krijgen van jezelf door de interactie met de ander. Zeker wanneer de vriendschap goed is voelt de ander de veiligheid om eerlijke feedback te geven vanuit zijn of haar oogpunt. En zo zal jij ervaren dat jij vanuit veiligheid uiting kunt geven aan hoe jij denkt over ding. Ook al zijn deze dingen misschien raar in een groter sociaal aspect.
Door vriendschappen kun je je verbonden voelen
Juist deze acceptatie van elkaar kan ervoor zorgen dat je verbinding voelt met anderen om je heen. Het kan er ook voor zorgen dat je je geaccepteerd voelt. In mijn ogen zijn vriendschappen dan ook cruciaal om te hebben in je dagelijks leven. Je hoeft in mijn ogen je vrienden niet elke week te zien om een goede band te ervaren. Sommige goede vrienden die ik zelf heb zie ik slechts één of twee keer per jaar. En toch weet ik dat wanneer ik ze nodig heb of zij mij nodig hebben, we voor elkaar klaar staan.
Stimuleren vriendschappen jou of zijn ze energie slopend?
Wel is het belangrijk om scherp te blijven over wie eigenlijk van jouw vrienden zijn. Er zijn namelijk ook mensen om je heen die je regelmatig ziet en waar je van denkt dat ze vrienden zijn. Echter, behandelen deze mensen je toch op zo’n manier waardoor jij juist niet versterkt wordt in wie je bent. Het zijn wel vrienden, maar ze houden je op de plek waar je nu bent en stimuleren je niet te groeien als persoon. Jij vervult eigenlijk meer een rol voor hem of haar in plaats van dat jullie elkaar stimuleren. Er is waarschijnlijk geen wederzijds ondersteuning, maar een eenzijdige ‘vriendschap’ waarin jij energie steekt in de relatie en je dit niet terug krijgt.
Relaties en vriendschappen waarin jij energie steekt en het niet terugkrijgt kunnen oké zijn omdat je weet in welke situatie de andere persoon verkeerd. Maar, het is wel belangrijk om te beseffen dat je niet achter vriendschappen aan moet lopen. Wanneer je dat wel doet zul je merken dat je jezelf gaat verliezen en langzaam maar zeker een groot masker op gaat zetten.
Een masker waarin je langzaam je eigen behoeftes negeert en de behoeftes van de ander op de eerste plek zet. En juist daarom zijn deze relaties energie zuigend en energie slopend omdat ze energie uit je trekken en jouw behoeftes niet bevredigd worden.
Neem afscheid van energievretende relaties.
Ken je ook relaties waarvan je weet dat je ze blijft aanhouden ook al voel je dat ze slopende energievreters zijn? Hoelang zou je die relaties nog door willen zetten? Wanneer is het voor jou genoeg? En waarin je beseft dat je meer waard bent dan dat?
Kijk eens naar de relaties die je in je leven hebt. En kijk dan vervolgens eens naar welke van die relaties energiegevend of energievretend zijn. Maak een lijstje met alle namen onder elkaar van de relaties die je hebt en zet daarachter een min- of plusteken. Kijk naar relaties waar je een minteken achter gezet hebt. Welke van deze relaties zijn het meest energie slopend.
Is het probleem waardoor de relatie energievretend is op te lossen of kies je ervoor om de relatie te verbreken, zodat je nieuwe ruimte krijgt om nieuwe relaties en voornamelijk gezonde relaties aan te trekken?
Je zult versteld staan van de energie die het jou kan geven. Het is niet jouw taak om andermans problemen op te lossen! Mensen zijn zelf verantwoordelijk voor hun eigen problemen en neem ook niet die verantwoordelijkheid op je! Iedereen heeft het recht om zijn eigen keuzes te maken. En onthoud dat je geen controle hebt over de keuzes van anderen. Wanneer jij je daar bij neer kunt leggen, bevrijd je jezelf van de mogelijkheid om chronisch energieverlies te ervaren.
Je kunt dit proces in een minuut of tien doen en het kan je uren schelen. Pak een pen en papier en schrijf de namen van de relaties onder elkaar. Zet er een min of een plusteken achter en bepaal welke relatie het meest energie slopend voor je is. Maak vervolgens de beslissing om iets met deze relatie te doen door het probleem van het energieverlies op te lossen of kies ervoor om de relatie te verbreken. De keuze is aan jou.
Zeer treffend artikel.
Zelf heb ik hier in het verleden ook dikwijls mee te maken gehad.
Vaak was ik communicatief niet in staat om voor mezelf op te komen en om duidelijk en tijdig mijn grenzen aan te geven.
Steeds meer ontstond er een soort van scheefgroei en sommige personen werden echt een blok aan mijn been.
En dan vooral in de zin van energie zuigen, claimgedrag, me schuldgevoelens aanpraten, altijd maar weer doen alsof het niet aan hun lag etc.
Door mijn gevoelens van minderwaardigheid, stelde ik me voortdurend onzeker en vooral pleasend op.
Dat resulteerde in het feit dat ik alsmaar weer op eieren liep en altijd anderen tevreden wilden houden.
Er is de laatste tijd een soort van knop omgegaan.
Ik ben het helemaal beu om voortdurend anderen tevreden te blijven behagen.
Ben me daarin steeds ongelukkiger gaan voelen.
Voortaan wil ik sterker gaan worden in de communicatie en dan vooral in de zin dat ik duidelijker en directer wil zijn.
En niet langer meer die halfslachtige en slappe communicatie.
Heel goed! Ga er voor!!
Moeilijk en slopend.Ik geef maar ben vaak de 1e.Verdrietig wordt ik ervan…😪
Ik herken jullie reacties…het is moeilijk om oude “vriend”schappen die energie vreten te beëindigen en je denkt even niets over te houden maar er komen inderdaad mooiere, diepere, warmere vriendschappen voor terug.
Daarnaast heb ik het ook binnen de familie gehad. Er heeft altijd iets “geetterd” tussen mijn vader en mij maar ik kon het nooit benoemen. Jarenlang heb ik toneel gespeeld, gepleased, bemiddeld. En met de jaren kreeg ik meer lichamelijke problemen, mijn bloeddruk schoot omhoog, ik kreeg pijn op mijn borst die uiteindelijk bleek te komen van verkrampte kaken, kreeg depressieve buien, maagklachten enz. Het was al een hele opgave om bij mijn ouders op de bank een kopje thee te doen. Ik keek dan maar de tuin in, probeerde blikken te ontwijken, ben op een gegeven moment toen ze gingen mankeren maar wat in huis voor ze gaan doen om zo “mijn plicht” van kind naar ouder toch maar te vervullen.
Natuurlijk ging dit van kwaad tot erger en liep ik daarin helemaal vast. In een brief heb ik uitgelegd dat ik afstand nodig had om dingen op een rijtje te krijgen.nadat er app contact van zijn kant bleef komen heb ik het contact even helemaal stil gelegd en gelijk werd mij duidelijk dat ik als HSPér altijd bang ben geweest voor deze dominante man. Nu is er 1 x per maand een bezoekje van ons aan hen en als daar aanleiding toe is tussen door een appje. Ik kan weer meer vanuit liefde naar hun kijken maar bij hun is er iets geknakt en zij hebben het als een aanval gezien en zijn daardoor heel afstandelijk. Dit is wat het is, ik kan hier mee leven én heb mijn leven er mee terug en ben van mijn lichamelijk/psychische klachten af. Mijn broer en zus hebben trouwens zonder mijn verhaal te willen horen voor de kant van mijn ouders gekozen, hen zie ik ook niet meer. Ik hoop dat als één van mijn kinderen naar mij toekomt en zegt ik wil een poosje afstand om dingen helder te krijgen dat ik kan zeggen dat is prima jongen, laat me weten als ik wat voor je kan doen en neem je tijd voor dit proces. Sterkte voor een ieder die deze stoere weg kiest om zichzelf recht in de ogen te kunnen blijven kijken.
Oh man, ik vind het nog steeds moeilijk te weten wie goed is en wie niet! Ik denk dan dat t aan mij lift dat t niet loopt. En oke diegene heeft ook een moeilijke jeugd gehad en dan vind ik t niet goed dat te verbreken. Maar ik mis de gelijkheid en acceptatie ik durf nooit helemaal alles te zeggen dan heeft ze een oordeel vaak klaar (of het komt zo over). Dus is dat wel lastig. Maar ik wil ook zo graag vriendinnen waarbij je jezelf mag zijn en voor elkaar klaar staat (weet wat je aan elkaar hebt) en dat t gewoon leuk is om af te spreken en niet meer dat moeten =( .. ik zal er eens goed mee aan de slag gaan
Mooi artikel! En zo belangrijk om jezelf trouw te blijven in alles dus ook in je vriendschappen. Ik vond het moeilijk om aan mezelf toe te geven dat de vriendschap met mijn vriendin echt niet meer goed voelde. Gek genoeg had ik vanaf het prille begin, zo’n 10 jaar geleden al niet het gevoel dat we niet op een lijn zaten. Maar ik bleef toch mezelf voor de gek houden (en haar dus ook) omdat ik het moeilijk vond om er ineens mee te stoppen en haar pijn te doen. Toch ben ik kortgeleden met de vriendschap gestopt. Ik ben aan het veranderen, ik luister meer naar m’n hart en vanuit Zelfliefde (iets wat ik nooit had) heb ik besloten om alleen nog maar vriendschappen te hebben die goed voelen en als er een klik is. Toen ik die deur dicht deed was ik best bang dat er weinig andere vriendinnen zouden komen. Maar het tegenovergestelde is gebeurd, hoe meer ik mezelf durf te zijn en mezelf respecteer hoe meer vriendinnen en gelijkgestemden er op mijn pad komen!
Hoi Angel,
Mooi verhaal, voor mij ook heel herkenbaar. Ik vind het bijzonder om te zien hoe we als mensen het gedrag van een ander in stand kunnen houden doordat we bijvoorbeeld niet eerlijk naar de ander- of naar onszelf zijn. Ik heb door die bewustwording vriendschappen ‘verloren’, nieuwe gekregen maar ook diepere bestaande vriendschappen gecreëerd. Wat blijven we toch fascinerende sociale wezens 🙂